مقدمه؛
معیار سنجش هنرهای نمایشی در یک جامعه، گسترش تئاتر در آن است و جامعه بدون تئاتر، رسانه‌ای بزرگ را از دست داده است، این هنر که نیازمند توانمندی، استعداد و خلاقیت فردی است در استان لرستان جایگاه خوبی در میان جوانان و نوجوانان داشته و در سال‌های اخیر شاهد خلق آثار ماندگاری در این حوزه بوده‌ایم، در همین راستا و به منظور آشنایی هر چه بیش‌تر با این هنر با یکی از هنرمندان موفق این رشته گفت و گویی ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
ضمن معرفی خودتان، بفرمایید چند سال است که در حوزه هنرهای نمایشی فعالیت دارید؟
رامین رسول‌زاده هستم متولد خرم‌آباد، لیسانس زمین شناسی دارم و هم اکنون کارمند شهرداری تهران هستم و از سال ۷۳ وارد عرصه تئاتر شدم و با توجه به مشغله‌ای که دارم کم و بیش کار تئاتر را نیز انجام می‌دهم.
انگیزه شما از این‌که به این حرفه وارد شده‌اید چه بوده است؟
انگیزه‌ام این بوده که بازیگر و کارگردان خوبی باشم تا بتوانم درد جامعه‌ام را با هنر تئاتر بیان کنم.
چه کسانی شما را در این راه تشویق و همراهی کرده‌اند؟
ابتدا جا دارد یادی کنم از زنده یاد «استاد ملایری» اولین استاد تئاترم و استاد اکثر هنرمندان لرستانی تئاتر، بعد از آن هم «استاد محمد فلاح» و دیگر اساتید، در تخصص خودم که پانتومیم هست هم زیر نظر استاد «فرشاد منظوفی‌نیا» و نمایش خیابانی را هم زیر نظر «آقای دادگر» تجربه کرده‌ام.
اولین اجرایی که داشتید چه زمانی بوده و محوریت آن چه بود، از حس و حال آن روزها بگویید؟
اولین اجرای تئاترم را سال ۷۴ با موضوعیت محرم و عاشورا با سامان اعتباری تجربه کردم که یک حس و حال عجیب داشتم که در دو پرده اجرا شد، پرده اول در نقش یک نخل و پرده دوم در نقش یکی از یاران امام حسین (ع)، اما در سال ۷۸ اولین اجرای حرفه‌ای را با نمایش اژدر به نویسندگی و کارگردانی دوست عزیزم «مهدی کوشکی» و با بازی “مهران رنجبر و مهدی کوشکی و روحان امامی و فرزان دلفان” و دیگر دوستان انجام دادم که این کار منتخب استان و به مسابقات کشوری هم راه پیدا کرد.
آیا کسانی هم موافق یا مخالف ورود شما به این عرصه بوده‌اند، واکنش شما چه بوده است؟
اولین مخالف‌ام پدر و مادرم بودند اما در کل برای ورود به این عرصه مخالفان زیاد داشتم. (با خنده)، از طرفی مشوق اصلی‌ام دوستان و اطرافیان بودند که دنبال کننده هنر تئاتر هستند یعنی در زمان تمرین و اجرا مثل یک خانواده هستیم و احساس آرامش و رفاقت خاصی با هم داریم، دیدگاه بقیه هم خدا را شکر مثبت هست اولویت اول هم رضایت تماشاگران هست و این کار خستگی را از تن آدم بیرون به در می‌کند.
آیا نهاد، ارگان و یا خانه هنرمندان شما را در این راه حمایت کرده‌اند؟
انجمن نمایشی حتی در کشور تا حدودی خیلی زیادی پشتوانه هنرمندان هستند اما هیچ ارگان یا سازمان خاصی ما را حمایت نمی‌کند و متاسفانه در استان لرستان چیزی به نام اسپانسر نداریم اما در تهران و شهر های بزرگ خیلی راحت اسپانسر قوی و تهیه کننده و سرمایه‌گذار هست، اما در شهرستان‌ها به خصوص در لرستان بهای چندانی به تئاتر نمی‌دهند این در حالی هست که بابت جُنگ و نمایش‌های طنز تا دل‌تان بخواهد اسپانسر هست اما بابت کار تئاتر متاسفانه هیچ اسپانسری نیست.
در حال حاضر مشکلات شما در این زمینه چیست؟
تا دل‌تان بخواهد در این حوزه مشکلات هست، از هر تئاتری پیشکسوت مثل استاد «سیامک موسوی» و «استاد مسعودی» بپرسید مشکلات تئاتر را بیان می‌کنند اما واقعیت این است که هیچ پشتوانه‌ای نیست. لرستان در حوزه هنر از لحاظ مالی زیر خط فقر است، سئوال اینجاست چرا تئاتر نباید حقوق داشته باشد؟ در کشورهای مختلف تئاتر را به عنوان شغل می‌بینند و از بازیگر تا عوامل حقوق ماهیانه دارند اما در ایران تئاتر را به عنوان شغل قبول ندارند!
درخواست شما از مسئولین پیرامون این هنر چیست؟
تنها درخواست تئاتری‌ها از مسئولین حمایت از تئاتر هست که روح تئاتر زنده نگه داشته شود و از جوانان حمایت کنند و پشتوانه تئاتر باشند.
افق هنرهای نمایشی در لرستان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
افق هنرهای نمایشی را روشن نمی‌بینم، جشنواره‌ای که امسال برگزار شد کارها را دیدم واقعا حسرت خوردم، تئاتر لرستان زمانی در کشور به عنوان یک قطب مطرح بود اما الان کجاست؟! چند سالی هست که تئاتر لرستان مثل گذشته نیست و اگه قرار باشد این اتفاقات برای تئاتر استان بیفتد بعید می‌دانم سال‌های آتی تئاتر در لرستان زنده بماند، به همین خاطر از مدیرکل محترم ارشاد عاجزانه خواهش می‌کنم پشت تئاتر لرستان را خالی نکند و پشتوانه تئاتر و جوانان این حوزه باشد.
آیا می‌توان به این هنر به عنوان یک منبع درآمد پایدار فکر کرد؟
نمی‌توان به عنوان یک شغل به تئاتر فکر کرد مگر این‌که با استعداد ذاتی و قرار گرفتن در مسیر درست آن تا بلکه دیده شویم و بتوانیم کسب درآمد کنیم.
و در آخر بهترین اجرایی که در طول این سال‌ها فعالیت چه به عنوان بازیگر و کارگردان داشتید چه اجراهایی بوده‌اند؟
بابت اجرا در این بیست و چند سال فعالیت‌ام اجرای «آدمک‌های نفرین شده» که طی یک سال با کسب هفت جایزه مختلف در جشنواره کل جوایز را درو کرد و همین اواخر کمتر از یکماه پیش اجرا خوانی نمایش «روز بر می‌آید» نوشته “ایوب آقاخانی” با بازی دوستان عزیزم استاد “رضا رضایی”، “سرکار خانم فائزه خوانساری”، دوست نازنینم “عزت درگاهی”، رفیق و همراه همیشگی‌ام “امین حاتمی‌پور”، “آرسام امرائیان” و “رزا مرادی” اجرا شد یکی از کارهایی بود که بعد از چند سال دوری از شهر و دیارم انجام دادم و حقیقتا خیلی به دلم چسبید.
تهیه و تنظیم: امین حاتمی‌پور
