یادداشت محسن علیکرمی،رادیو که یکی از مهمترین رسانه های جمعی دنیا است در سال ۱۹۲۰ توسط مارکنی در انگلستان افتتاح شد و نقشش بر افکار عمومی آغاز گشت.
در ایران نیز رضاخان بعد از سفرش به ترکیه دستور افتتاح رادیو را به نخست وزیری وقت احمد متین دفتری(۱۳۱۹) صادر نمود و رادیو به کمک آلمان ها در تهران افتتاح شد.
رضا خان که افکار ضد دینی و ناسیونالیستی داشت،برای پیشبرد اهدافش بیشترین بهره را از رادیو گرفت و حتی در سازمان پرورش افکار نیز کمیسیونی به نام رادیو تشکیل داد؛اما درگیری با متفقین مجال ش نداد و در همان رادیو انگلیسی ها پایان حکومتش را اعلام کرده و افکار عمومی را به نفع خود تغییر دادند.
بعد از شهریور ۲۰ و آزادی های مطبوعاتی، رادیو نیز به سمت مردمی شدن حرکت نمود تا جایی که جلسات علنی مجلس شورای ملی در آن به صورت مستقیم پخش میشد.
با کودتای ۲۸ مرداد۱۳۳۲ علیه مصدق بار دیگر رادیو به عرصه سیاسی بازگشت و زاهدی سوار بر تانک وارد ساختمان رادیو شد و برای دومین بار پایان یک دولت را در آن اعلام نمود و مصدق برای همیشه از صحنه سیاسی کنار گذاشته شد.
رادیو همچنان تا سال ۵۷ ابزار حکومتی بود و جدای از کاربردش در اصلاحات ارضی اینبار بیشتر در زمینه فرهنگی بکارگرفته شد و صدای اساتیدی همچون محمدبنان،ایرج بسطامی،محمدرضا شجریان و… را در خود گنجاند.
با اغاز انقلاب اسلامی و فرار شاه از ایران رادیو در دست انقلابیون قرار گرفت و اینبار پایان سومین حکومت(پهلوی) با صدای آیت الله محلاتی(🔊اینجا صدای انقلاب اسلامی ایران است)اعلام شد و حکومت پهلوی برای همیشه به زباله دان تاریخ پیوست.
در طول ۸۰ ساله ی عمر رادیو در ایران؛ رویدادهای فراوانی بر آن گذشته که در این مطلب به بخشی از رویدادهای تاریخی_سیاسی آن اشاره کردم.
