اما افسوس که آن دسته از جوانان، هم اکنون محکوم به دستی خالی اند و هر لحظه در ذهن خود با هزاران بن بست مواجه میشوند و میگویند:
هزاران موج بی پایان که دریا را زند برهم/هراسان میکند هردم تلاطم های امواجم!!!
امروزه آینده نگری و برنامه ریزی کردن، بزرگترین دغدغه جوانی است که وقتی چشمانش را بر پیرامون خود باز میکند شاهد هزاران هزار جوان بیکار که با در دست داشتن مدارک تحصیلی بالا یا از فرط بیکاری در خانه ها گوشه نشین عزلت شده اند، یا سر چهار راه های عبور، مشغول دید زدن عابران هستند.
پس چرا وقتی سری به دانشگاهها میزنیم شاهد تحصیل هزاران هزار دانشجو هستیم که در حال تلاش برای کسب مدرک هستند بی آنکه بدانند آیا آینده شغلی ایشان از سوی مسئولین محترم فراهم شده است.
آیا بستری مناسب برای شغل ایشان محیا می شود یا باید پس از سالیان سال تلاش متمادی، با در دست داشتن مدرک، در کُنج خانه شاهد سرکار رفتن آن بخشی باشند که دارای “رابطه قوی “هستند.
حال این مبحث قابل تآمل بماند که برخی از افراد، که با رابطه شاغل میشوند، تازه به فکر ادامه تحصیل و کسب مدرک بدون تخصص می شوند. که این عمل خود به خود، ضربه مهلکی بر پیکره‌ی پیشرفتهای علمی ، اقتصادی، فرهنگی ، هنری، ورزشی و… کشور می زند.
به نظر شما چه کسی مقصر است؟
چرا مسئولان محترم نسبت به اصلاح این روش کاملا مضر “جذب برخی نیروها با رابطه” تلاشی بعمل نمی آورند تا شاهد رشد تعالی بخش و پیشرفتهای چشم گیر توسط آن دسته از جوانان متخصص که در رشته خود به واسطه تلاشهای واقعی، خبره و کار آمد شده اند، باشیم!
امروزه آمارها و شواهد نشانگر آن است که نرخ شاخص بیکاری در بالاترین جایگاه خود طی چند سال اخیر قرار گرفته و این نوعی تلنگر برای برخی از مسئولان تشریفاتی است.
بدون تعارف و خیلی دلسوزانه، درود می فرستیم به آن دسته از مسئولانی که شبها را با آرامش سر بر بالین نمی نهند، تا آسایش آینده جوان امروز ما را فراهم کند…؟
یا باید درود فرستاد بر آن دسته از مسئولانی که تریبون ها در اختیار دارند و فریادها برای احقاق حقوق به حق جوان امروز ما می زنند، که چه ها میکنیم و چه ها نمی‌کنیم!
امیدوارم این فریادها منتج به نتیجه مثبت شود. ولی کماکان آمار فلاکت بار خرم آباد نشان دهنده عدم توانایی برخی از مسئولین مربوطه است!
نویسنده :مسعود طولابی
